Czasami pacjenci z rakiem płuca nie mają żadnych objawów związanych z rakiem w płucach, ale objawy spowodowane przerzutami występują. Rak płuc zwykle daje przerzuty do węzłów chłonnych, kości, wątroby i mózgu. Mogą one powodować powiększenie węzłów chłonnych, bóle i złamania kości, żółtaczkę oraz napady padaczkowe. Podstawowy podział guzów śródpiersia obejmuje guzy pierwotne (nowotwory, torbiele, zmiany nienowotworowe) oraz wtórne (np. przerzuty nowotworowe do węzłów chłonnych lub naciekanie nowotworów zlokalizowanych w pobliżu na struktury śródpiersia, np. nowotworów płuc). Przedstawiony wyżej podziała anatomiczny śródpiersia jest Data aktualizacji: 21 września 2023. Nowotwory jąder zazwyczaj mają charakter złośliwy i występują głównie młodych mężczyzn. Często jedynym objawem jest powiększenie jądra, dlatego nowotwory te wykrywane są gdy w organizmie chorego obecne są już przerzuty do innych narządów. Aby temu zapobiec zalecane jest samobadanie. “Co to jest rak piersi? Rak piersi jest to nowotwór złośliwy powstający z komórek gruczołu piersiowego, który rozwija się miejscowo w piersi oraz daje przerzuty do węzłów chłonnych i narządów wewnętrznych (np. płuc, wątroby, kości i mózgu). Rak piersi jest najczęściej występującym nowotworem złośliwym u kobiet. Zalecana dawka początkowa deksametazonu to 4 ~ 8mg/d; gdy przerzuty do mózgu są wtórne do ciężkiego obrzęku mózgu i wysokiego ciśnienia wewnątrzczaszkowego, zaleca się stosowanie deksametazonu w dawce 16mg/d lub większej, którą należy stopniowo zmniejszać po odstawieniu. ilość. Chirurgiczne leczenie raka piersi z przerzutami lirik semoga bahagia menempuh hidup yang baru. Rak płuca stanowi ogromne wyzwanie dla współczesnej medycyny. Jest najczęstszym nowotworem występującym na świecie o bardzo złym rokowaniu. W Polsce rocznie diagnozowanych jest ponad 20 000 nowych przypadków, w tym samym okresie umiera około 19 000 tysięcy najczęściej osoby powyżej 55. roku życia. Choroba stanowi główną przyczynę zgonu z powodu nowotworów zarówno u kobiet, jak i u mężczyzn. Przypuszcza się, że do 2035 roku choroba będzie przyczyną niemal 3 milionów zgonów na całym świecie. Najpowszechniej występującym nowotworem tego narządu jest wywodzący się z komórek nabłonka dróg oddechowych. Może być zlokalizowany w dużych oskrzelach lub drobnych oskrzelikach. Z uwagi na miejsce występowania nazywany jest także nowotworem oskrzelopochodnym. Rozwija się on w wyniku nieprawidłowych przemian komórek nabłonka oddechowego spowodowanych czynnikami rakotwórczymi. Do innych nowotworów płuc, zdecydowanie rzadziej występujących, zalicza się chłoniaki oraz nowotwory nienabłonkowe. Wczesne objawy raka płucaObjawy są niespecyficzne, zwłaszcza w początkowych stadiach i często mogą być maskowane innymi schorzeniami, np. dolegliwości u osób palących mogą być spowodowane również przewlekłą obturacyjną chorobą płuc. Szacuje się, że od momentu pojawienia się pierwszych niepokojących symptomów do postawienia diagnozy mija nawet 6–8 miesięcy. Często choroba jest rozpoznawana w badaniach radiologicznych wykonywanych z innych uwagi na bardzo agresywny przebieg niekiedy pierwsze symptomy mogą wynikać z pojawiających się przerzutów w węzłach chłonnych, mózgu czy kościach. Występowanie określonych dolegliwości jest również zależne od lokalizacji raka płuca na początku są bardzo skąpe lub wręcz ich brak. Zwykle są to:kaszel,duszność i świszczący oddech,nawracające infekcje płucne,chrypka,odkrztuszanie wydzieliny z krwią,ból w klatce piersiowej i barkach,podwyższona temperatura ciała,uczucie zmęczenia, osłabienie,utrata masy ciała niezwiązana z który występuje u 45–75 proc. chorych jest kaszel, któremu często towarzyszy odkrztuszanie może wystąpić duszność, ból w klatce piersiowej, krwioplucie oraz chrypka, spowodowana uszkodzeniem nerwu krtaniowego. U wielu chorych rozwija się przedłużające lub nawracające zapalenie zlokalizowany w górnej części płuca może być odpowiedzialny za ból barku promieniujący nawet do palców ręki po tej samej stronie. Natomiast jeżeli nowotwór znajduje się w części centralnej, to charakterystyczny jest tzw. zespół żyły głównej górnej, powodujący obrzęk głowy i szyi, a niekiedy kończyn nowotworu do węzłów chłonnych nadobojczykowych będzie skutkował ich powiększeniem. Za zaburzenia neurologiczne (bóle głowy, nudności, wymioty, drgawki, niedowłady, zawroty głowy) odpowiadają przerzuty do mózgu, a patologiczne złamania i bóle kostne są spowodowane przerzutami do kości. Ponadto nowotwór może być również rozsiany w wątrobie i skutkować pojawieniem się żółtaczki oraz w nadnerczach, zaburzając wydzielanie hormonów. U chorych mogą także występować stany gorączkowe, niedokrwistość oraz utrata masy ciała. Przyczyny raka płucNajważniejszym czynnikiem ryzyka jest czynne palenie tytoniu, które odpowiada za około 80 proc. zachorowań. W dymie tytoniowym zawarte jest kilka tysięcy związków chemicznych, spośród których wiele ma udowodnione działanie kancerogenne, benzen, chlorek winylu, nitrozopirolidyna, N-nitrozaominy i wielopierścieniowe węglowodory aromatyczne. Palenie papierosów o niższej zawartości nikotyny oraz tych, które są wyposażone w filtry również jest bardzo szkodliwe i nie chroni przed rozwojem nowotworu. Podobne działanie wykazuje także palenie fajki lub w patogenezie tej choroby istotne znaczenie mają: długość czasu palenia, liczba wypalanych papierosów, a także wiek, w którym rozpoczęto palenie tytoniu. Zwiększone ryzyko zachorowania występuje również u tzw. biernych palaczy, czyli osób, które nie palą , ale są narażone na szkodliwe działanie dymu tytoniowego. Zrezygnowanie z nałogu powoduje stopniowe zmniejszenie ryzyka wystąpienia choroby, jednak nigdy nie jest ono na tak niskim poziomie, jak u osób innych przyczyn zalicza się czynniki środowiskowe oraz zawodowe. Należą do nich promieniowanie jonizujące, narażenie na azbest, kadm, radon, beryl, nikiel, krzemionkę oraz chlorek winylu. Istotną rolę odgrywa także zanieczyszczenie rozwoju raka płuca nie poznano jeszcze wystarczająco znaczenia czynników genetycznych. Ustalono, że osoby, w których rodzinach występowała choroba nowotworowa płuc są dwukrotnie bardziej narażone na zachorowanie. Przypuszcza się, że dziedziczona może być skłonność do wolnej naprawy DNA, a także zwiększona podatność na szkodliwe działanie rakotwórczych składników dymu tytoniowego. Z reguły tendencja do palenia tytoniu występuje rodzinnie, poza tym obecność osoby palącej w rodzinie skutkuje narażeniem na bierne palenie pozostałych członków rodziny. Nie ustalono jeszcze, czy zwiększone ryzyko zachorowalności na raka płuca w tej grupie populacji jest spowodowana ekspozycją na dym papierosowy, czy odpowiadają za niego czynniki że na dwukrotnie częściej chorują osoby zarażone wirusem HIV. Może to wynikać z upośledzonej odporności oraz z samego palenia tytoniu, które w tej grupie populacji jest na wysokim poziomie. Diagnostyka raka płucZwykle rak płuca jest diagnozowany, kiedy choroba jest już bardzo zawansowana. Przy podejrzeniu choroby istotne znaczenie ma przeprowadzony z chorym wywiad, a także badania przedmiotowe i diagnoza zostaje natomiast postawiona na podstawie badania mikroskopowego, wykonanego najczęściej przy użyciu biopsji: cienko- lub gruboigłowej węzłów chłonnych (z wykorzystaniem bronchoskopii) lub biopsji przerzutów znajdujących się poza klatką konieczne jest wykonanie biopsji po przeprowadzeniu zabiegu otwarcia klatki piersiowej. W przypadku guzów zlokalizowanych w centralnej części płuca istnieje możliwość przeprowadzenia badania wydzieliny z dróg zdiagnozowaniu raka płuca bardzo ważne jest ustalenie w jakim stopniu nowotwór jest zaawansowany oraz wykrycie ewentualnych przerzutów. Służą do tego badania fizykalne i obrazowe, np. badania RTG klatki piersiowej, USG, tomografia komputerowa, rezonans magnetyczny, scyntygrafia części pacjentów zalecane jest wykonanie pozytonowej tomografii emisyjnej (PET). Dodatkowo w niektórych przypadkach istotne jest przeprowadzenie bronchoskopii czy raka płucDiagnostyce niedrobnokomórkowego raka płuc służy marker CYFRA 21-1 i NSE. Przy nowotworze obserwuje się także wzrost stężenia markera histologiczne nowotworu płucaZ uwagi na różny obraz kliniczny oraz odmienne możliwości terapeutyczne, rak płuca dzieli się na dwie kategorie: drobnokomórkowy (DRP, ang. small-cell lung cancer – SCLC) oraz niedrobnokomórkowy (NDRP, ang. non-small-cell lung carcinoma – NSCLC), do którego zalicza się: płaskonabłonkowy, gruczołowy i drobnokomórkowyStanowi około 20 proc. wszystkich przypadków raka płuca. Cechuje się bardzo agresywnym przebiegiem i szybkim wzrostem. We wczesnej fazie choroby następuje rozsiew nowotworu. Przerzuty zazwyczaj są zlokalizowane w kościach, skórze, szpiku kostnym, węzłach chłonnych oraz mózgu. Najczęściej obejmuje on duże oskrzela. Jest to rodzaj raka, który wykazuje najsilniejszy związek z paleniem że charakteryzuje się on wysoką wrażliwością na radio- i chemioterapię, to rokowanie jest złe. Zwykle w momencie rozpoznania choroby są już obecne odległe przerzuty. W przebiegu tego rodzaju raka często współwystępują objawy paranowotworowe, do których zalicza się zaburzenia neurologiczne, endokrynologiczne, dolegliwości ze strony skóry (np. objawy tocznia, zapalenie skórno-mięśniowe, palce pałeczkowate). Dodatkowo mogą pojawić się powikłania zakrzepowo-zatorowe, zaburzenia elektrolitowe, a także płaskonabłonkowyOdpowiada za około 40—50 proc. pierwotnych nowotworów płuca. Częściej występuje u osób starszych. Bardziej predysponowani do zachorowania są mężczyźni. Również jest powiązany z paleniem tytoniu. Zwykle zlokalizowany jest centralnie. Charakteryzuje go powolny rozwój. Najczęściej poprzedzony jest stanami przednowotworowymi dotyczącymi zmiany wyglądu oraz zaburzeń funkcjonowania nabłonka gruczołowyDiagnozowany u około 35 proc. chorych na nowotwory pierwotne płuc. Zdecydowanie częściej występuje u kobiet. Rozpoznawany jest u niepalących, stąd w jego patogenezie ekspozycja na dym tytoniowy ma niewielkie znaczenie. Guz zazwyczaj jest zlokalizowany w obwodowych częściach płuc. Charakteryzuje się powolnym wzrostem, jednak z uwagi na bogate unaczynienie, szybko powoduje powstawanie przerzutów, najczęściej do mózgu. W ostatnich dekadach zaobserwowano zwiększoną zachorowalność na ten rodzaj nowotworu wielkokomórkowyStanowi około 10 proc. wszystkich pierwotnych nowotworów płuc. Zbudowany jest z dużych komórek. Może być zlokalizowany zarówno w centralnych częściach płuc, jak również w obwodowych. Charakteryzuje się szybkim wzrostem i rozsiewem do odległych zaawansowania raka płuca (przerzuty)W ocenie rokowania oraz doborze najlepszego leczenia istotne znaczenie ma również określenia stopnia zaawansowania choroby. Służy do tego klasyfikacja TNM opracowana przez Międzynarodowe Stowarzyszenie do Badań nad Rakiem Płuca (ang. International Association for the Study of Lung Cancer).Cecha T (tumor) określa wielkość guza, N (node) – obecność przerzutów do regionalnych węzłów chłonnych klatki piersiowej, natomiast M (metastases) – pojawienie się przerzutów podstawie oceny guza, wyróżnia się następujące stopnie choroby nowotworowej:I stopień – nowotwór jest ograniczony wyłącznie do miąższu płuca, brak przerzutów w regionalnych węzłach chłonnych, guz nie nacieka na struktury śródpiersia;II stopień – nowotwór ograniczony do miąższu płuca, obecność przerzutów w węzłach chłonnych wnęki płuca;III stopień – nowotwór nacieka na struktury śródpiersia, klatkę piersiową, kręgosłup lub są obecne przerzuty w węzłach chłonnych śródpiersia bądź nadobojczykowych;IV stopień – przerzuty odległe (mózg, nadnercza, kości, wątroba) lub rozsiew do jamy raka płucMimo rozwoju medycyny i farmakoterapii, możliwości terapeutyczne w przypadku raka płuca nie są zadowalające. Szansę na wyleczenie i przeżycie przynajmniej 5 lat ma mniej niż 10–15 proc. osób ze zdiagnozowanym nowotworem. Roczna umieralność jest zbliżona do liczby nowych zdiagnozowanych przypadków. Wybór odpowiedniego leczenia zależy od stopnia zaawansowania choroby, obecności schorzeń współistniejących, a także wydolności organizmu chirurgiczneW przypadku nowotworu miejscowego bądź w regionalnym stopniu zaawansowania, zwykle wybiera się metody chirurgiczne, polegające na resekcji guza z zachowaniem marginesu bezpieczeństwa. Często konieczne jest usuniecie całego płata płuca. Leczenie chirurgiczne najczęściej wspomagane jest radioterapia, leczenie paliatywneChemioterapia jest również główną metodą leczenia raka drobnokomórkowego. Pacjenci, którzy nie kwalifikują się do zabiegów operacyjnych powinni być poddani radioterapii. Niekiedy zalecane jest leczenie skojarzone, polegające na połączeniu radioterapii i chemioterapii, a czasem także chirurgii. Niewielka grupa chorych z niedrobnokomórkowym rakiem płuc kwalifikuje się do celowanego leczenia molekularnego. Niestety u wielu pacjentów w momencie zdiagnozowania choroby, obecny jest rozsiew nowotworu do odległych narządów. U tych osób stosowane jest leczenie paliatywne (czyli leczenie objawowe), w niektórych przypadkach wspomagane radio- lub chemioterapią. Ma ono na celu przedłużenie życia chorego oraz zachowanie jego względnie dobrej jakości. Niezwykle istotne jest również prowadzenie poradnictwa psychologicznego u tej grupy chorych. Nowotwór płuc - rokowanie i powikłaniaRak płuca to jeden z najgorzej rokujących nowotworów złośliwych. Z uwagi na brak specyficznych objawów choroba jest zwykle diagnozowana w zaawansowanym stadium, kiedy możliwości terapeutyczne są bardzo ograniczone. Ponadto zdecydowanie częściej chorują osoby starsze. Ponad połowa chorych to pacjenci, którzy ukończyli 65 lat, a wiek jest czynnikiem znacznie pogarszającym na skuteczność terapii wpływa stan ogólny chorego oraz obecność u niego schorzeń współistniejących. Szansę na wyleczenie i 5-letnie przeżycie ma zaledwie około 10 proc. chorych. Zdecydowana większość, mimo zastosowanego leczenia, umiera w ciągu 2 lat od rozpoznania. Jeżeli w momencie diagnozy są obecne przerzuty odległe i nie zostaną podjęte żadne działania terapeutyczne, wówczas okres przeżycia wynosi zwykle 6–8 z tym rakiem są obarczeni licznymi powikłaniami. Są one spowodowane rozrostem nowotworu, a także mogą być skutkiem stosowanego leczenia (chemoterapia, radioterapia). U chorych, oprócz dolegliwości bólowych, pojawiają się zaburzenia metaboliczne, elektrolitowe, neuropatie obwodowe, problemy z oddychaniem, osłabienie oraz utrata apetytu prowadząca nawet do niedożywienia. Ponadto u pacjentów często występują zaburzenia lękowe, bezsenność, a nawet depresja. Zapobieganie nowotworowi płucaNie są obecnie prowadzone badania skriningowe. Zdjęcia RTG klatki piersiowej lub badanie cytologiczne plwociny mogą przyczynić się do zdiagnozowania choroby we wcześniejszych stadiach, jednak nie wpływają one na zmniejszenie i najtańszą metodą, mającą na celu zmniejszenie zachorowalności i umieralności z powodu raka płuca jest zaprzestanie czynnego i biernego palenia tytoniu. Wypalenie 20 papierosów w ciągu dnia zwiększa ryzyko zachorowania o około 25 proc., natomiast 40 sztuk o 60 proc. Rezygnacja z nałogu wiąże się ze stopniowym spadkiem zachorowalności na ten nowotwór. Po około 15 latach, u byłego palacza szansa na zachorowanie zmniejsza się niemal o 80 proc. Niezwykle istotne jest prowadzenie akcji profilaktycznych mających na celu uświadomienie społeczeństwa na temat szkodliwego wpływu dymu istotnymi aspektami w rozwoju raka płuca są czynniki zawodowe i środowiskowe. Nieustannie prowadzone są badania dotyczące negatywnego wpływu promieniowania jonizującego, a także zawodowego narażenia na nikiel, azbest, czy kadm. Ponadto zaobserwowano, że wyższy poziom zanieczyszczenia powietrza sprzyja zachorowalności na raka płuca. Bardzo istotne jest opracowanie nowych lub doprecyzowanie już istniejących przepisów, mających na celu ochronę pracowników przed szkodliwym działaniem substancji rakotwórczych w miejscu pracy. Ważne jest także podjęcie działań mających na celu zmniejszenie zanieczyszczenia środowiska, w którym się, że czynnikiem modyfikującym ryzyko zachorowania jest także dieta. Nadal trwają badania dotyczące spożycia warzyw i owoców, bogatych w substancje przeciwutleniające, które mogą chronić DNA przed uszkodzeniem spowodowanym np. rakotwórczymi składnikami dymu tytoniowego. Nie zaobserwowano korzyści wynikających z suplementacji witaminy A lub E. Aktywność fizyczna oraz utrzymanie prawidłowej masy ciała również mogą odpowiadać za zmniejszoną zachorowalność na raka płuca. Czynnikiem, który może natomiast zwiększać ryzyko wystąpienia tej choroby jest nadmierna konsumpcja alkoholu, szczególnie połączona z ekspozycją na dym tytoniowy. Prowadzenie zdrowego stylu życia ma ogromne znaczenie w prewencji wielu chorób i może również przyczynić się do zmniejszenia liczby A., Kowalczyk A. „Rak płuca – epidemiologia, obraz kliniczny oraz społeczne następstwa choroby.” Psychoonkologia 2016 20 (2): 57– M., Mroczek A. , Bałabuszek K., Radzka A., Fałkowska U. „ Rak płuc: epidemiologia, profilaktyka i leczenie.” Nauki Przyrodnicze i Medyczne: Postępy w farmakologii i onkologii, Lublin 2018 97– płuca • Nowa Medycyna 3/2003 • Czytelnia Medyczna BORGIS dostęp dnia P. „Epidemiologia nowotworu płuc w Polsce.” Zeszyty Naukowe WCO, Letters in Oncology Science 2018;15(2): cancer epidemiology: contemporary and future challenges worldwide - PMC ( dostęp dnia i opłucna | KRN ( dostęp dnia A. , Podolak I. „Rakotwórcze działanie dymu tytoniowego.” ROCZN. PZH 2009, 60, Nr 4, 299 – W. „Rak płuca.” Forum Medycyny Rodzinnej 2008, tom 2, nr 6, 407– dostęp z dnia dostęp dnia profilaktyki raka płuca | PacjentPowiązane tematy Markery nowotworowe Ponad 85% przypadków nowotworu płuc dotyczy raka niedrobnokomórkowego płuc (RNP). U 40% chorych jest on rozpoznawany w zaawansowanym stadium, a u części z nich dodatkowo stwierdza się przerzuty [1].BRUKSELA, 28 października 2021 r. /PRNewswire/ – jak pokazała ankieta przeprowadzona wśród onkologów i specjalistów chorób układu oddechowego w pięciu państwach na terenie Europy i Stanów Zjednoczonych, 40% z nich uważa, że nie posiada odpowiedniego przygotowania (tj. są raczej źle, dosyć źle lub bardzo źle przygotowani) do opieki nad chorymi na raka niedrobnokomórkowego płuca (RNP) z przerzutami do mózgu. Badanie przeprowadziła firma Ipsos MORI we współpracy z Europejską Organizacją ds. Walki z Rakiem (ang. European Cancer Organisation; Sprawozdanie z badania zaprezentowane zostało 27 października podczas organizowanych przez obrad okrągłego stołu na temat nowotworów przerzutowych w ramach inicjatywy Community 365 (Community 365 Roundtable Meeting on Metastatic Cancer). „Wyniki badania niestety potwierdzają to, z czego specjaliści zdają sobie sprawę już od dawna – powiedział dr Matti Aapro, prezes - Wraz z rozwojem możliwości leczenia chorych na raka niedrobnokomórkowego płuc kluczowe znaczenie ma jak najszybsze uporanie się ze złożonymi wyzwaniami, jakie wiążą się z koordynacją opieki nad pacjentami, u których wykryto również przerzuty do mózgu. To samo dotyczy innych nowotworów, w przypadku których wartościowe możliwości leczenia są ignorowane lub niedostępne”. Mimo postępów, jakie zaszły w ostatnim czasie, wiele osób z RNP musi liczyć się z niekorzystnymi rokowaniami – w bardziej zaawansowanych stadiach chorzy znacznie rzadziej przeżywają 5 lat w porównaniu do innych nowotworów. Chorzy na NRP z przerzutami do mózgu wymagają szczególnej opieki, która stanowi dodatkowe duże wyzwanie dla pacjentów, opiekunów i specjalistów opieki zdrowotnej. „Leczenie chorych z przerzutami do mózgu jest dużo bardziej skomplikowane niż w przypadku nowotworów nieprzerzutowych. Osoby te wymagają zaawansowanego wsparcia” – powiedziała Kathy Oliver, współprzewodnicząca Komitetu Doradztwa dla Pacjentów (ang. Patient Advisory Committee) w oraz założycielka i współdyrektorka International Brain Tumour Alliance (IBTA) – międzynarodowego stowarzyszenia na rzecz wsparcia osób chorych na nowotwory mózgu, ich opiekunów oraz specjalistów zajmujących się leczeniem tych schorzeń. „Grupy interesów, klinicyści i osoby realizujące politykę zdrowotną muszą współpracować nad zapewnianiem specjalistom i chorym z przerzutami do mózgu dostępu do wysokiej jakości leczenia i interdyscyplinarnej opieki. Musimy w większym stopniu skupić się na szukaniu sposobów wspólnego skuteczniejszego radzenia sobie z ogromem niezaspakajanych potrzeb, jakie wiążą się z podwójnym rozpoznaniem RNP i przerzutów do mózgu” – powiedziała dr Anne-Marie Baird, członkini Patient Advisory Committee w i prezeska Lung Cancer Europe – organizacji działającej na rzecz pacjentów z rakiem płuc w Europie. Badanie przeprowadzone przez Ipsos MORI we wrześniu 2021 r. objęło 350 onkologów i specjalistów chorób układu oddechowego ze Stanów Zjednoczonych, Unii Europejskiej (cztery państwa: Niemcy, Francja, Włochy i Hiszpania) oraz Wielkiej Brytanii. Jego wyniki wskazują na to, jak skomplikowanym schorzeniem jest RNP oraz z jak złożonymi problemami muszą borykać się specjaliści i pacjenci: · aż 40% badanych nie czuje się odpowiednio przygotowanych (tj. są raczej źle, dosyć źle lub bardzo źle przygotowani) do opieki nad chorymi na NRP z przerzutami do mózgu, a 39% wskazało, że problem stanowi odpowiednio szybki dostęp do badań z wykorzystaniem biomarkerów; · trzech na czterech badanych zgodziło się z twierdzeniem, że koordynacja opieki medycznej dla chorych na RNP z przerzutami do mózgu stanowi większe wyzwanie niż w przypadku pacjentów bez przerzutów; · dwóch na pięciu lekarzy (41%) ma problemy z udzielaniem otwartych i szczerych odpowiedzi na trudne pytania zadawane przez pacjentów (np. dotyczące rokowań, prawdopodobieństwa nawrotu itp.); · połowa badanych (51%) twierdzi, że zapewnienie wsparcia emocjonalnego i/lub moralnego choremu, jego opiekunom i rodzinie stanowi dla nich wyzwanie; · w opinii 30% ankietowanych specjalistów poza samym leczeniem onkologicznym dla chorych ważny jest plan postępowania po jego zakończeniu, przy czym częściej wskazywano na potrzebę skupienia się na wsparciu psychologicznym (np. dostępie do psychoterapeutów/psychologów/poradnictwa) chorych (55%) oraz praktycznym (46%) i emocjonalnym wsparciu (43%) dla opiekunów; · 52% badanych wskazało na brak czasu na omawianie choroby z pacjentami/opiekunami, a 44% przyznało, że brak dobrze opracowanych informacji skierowanych do pacjentów/opiekunów dodatkowo utrudnia leczenie. Część badanych (24%) wyraziło także niezadowolenie z ilości informacji dostępnych dla pacjentów i opiekunów, a jest to kluczowy obszar wymagający poprawy w kontekście zaspokajania potrzeb chorych. W opinii badanych specjalistów chorzy i ich opiekunowie potrzebują więcej informacji na temat: · oczekiwanej długości życia (64%), · postępowania ze skutkami ubocznymi leczenia (52%), · radioterapii (52%), · opieki paliatywnej i opieki u schyłku życia (52%), · korzyści i zagrożeń związanych z leczeniem w celu świadomego podejmowania decyzji (47%), · dostępnych możliwości leczenia układowego (46%) Więcej informacji na temat ankiety można znaleźć tutaj. Uwagi dla redaktorów 1. European Cancer Organisation European Cancer Organisation to największa w Europie organizacja na rzecz walki z chorobami nowotworowymi, która skupia specjalistów z różnych dziedzin. Ma ona na celu zmniejszanie obciążeń związanych z chorobami nowotworowymi oraz podnoszenie jakości opieki nad pacjentami onkologicznymi poprzez interdyscyplinarność i wielospecjalistyczność. European Cancer Organisation działa jako federacja non-profit skupiająca organizacje zajmujące się problematyką nowotworową na poziomie europejskim, zapewniając specjalistom onkologii i pacjentom platformę do uzgadniania polityki zdrowotnej, działania na rzecz pozytywnych zmian oraz reprezentowania środowisk pacjentów onkologicznych i specjalistów w zakresie chorób nowotworowych na terenie Europy. Więcej informacji można znaleźć tutaj. 2. Informacje na temat badania Potrzeby w zakresie polityki zdrowotnej dotyczącej nowotworów przerzutowych należy uznać za stosunkowo zaniedbane zarówno na poziomie europejskim, jak i poszczególnych państw. European Cancer Organisation ma przyjemność współpracować z licznymi organizacjami członkowskimi i podmiotami należącymi do jej sieci przy rozwiązywaniu i nagłaśnianiu problemów związanych z opieką nad chorymi na nowotwory przerzutowe oraz możliwości poprawy jej jakości. W ramach przygotowań do obrad okrągłego stołu na temat nowotworów przerzutowych w ramach inicjatywy Community 365 (Community 365 Roundtable Meeting on Metastatic Cancer) pracownia Ipsos MORI przeprowadziła ankietę internetową obejmującą 350 osób (onkologów i specjalistów z zakresu chorób układu oddechowego z doświadczeniem klinicznym liczącym 3-30 lat, którzy w ostatnich 6 miesiącach zaangażowani byli w leczenie co najmniej pięciu chorych na NRP, z czego przynajmniej jedna osoba miała przerzuty do mózgu) na terenie Stanów Zjednoczonych (100), Wielkiej Brytanii (50), Niemiec (50), Francji (50), Hiszpanii (50) i Włoch (50). Badanie przeprowadzono w dniach 3-27 września 2021 r. Poza rezultatami dla poszczególnych 6 państw firma Ipsos opracowała wynik sumaryczny oparty na średnich wartościach stwierdzonych dla poszczególnych krajów. W takim ujęciu wyniki z każdego państwa mają tę samą wagę w przeciwieństwie do rzeczywistych proporcji populacji w sześciu krajach. Wyniki badania można znaleźć tutaj. Badanie zostało sfinansowane przez firmy Regeneron i Sanofi w celu ustalenia, jakie potrzeby chorych na RNP z przerzutami do mózgu wciąż nie są zaspakajane. 3. Community 365 Roundtable Meeting on Metastatic Cancer Wydarzenie odbyło się w środę 27 października w godzinach 10:00-12:30 czasu środkowoeuropejskiego letniego. Wzięli w nim udział czołowi autorzy polityki zdrowotnej, politycy, eksperci w dziedzinie onkologii i przedstawiciele organizacji reprezentujących interesy pacjentów. Uczestnicy dyskutowali na temat realizacji Unijnego Planu Pokonania Raka (ang. Europe's Beating Cancer Plan) i Misji Rak (ang. Cancer Mission) oraz innych obszarów polityki UE związanej z nowotworami przerzutowymi. Przy okazji Okrągłego Stołu zaprezentowane zostały wyniki badania ankietowego przeprowadzonego wśród specjalistów opieki zdrowotnej w Europie i Stanach Zjednoczonych, które miało na celu ustalenie, jakie potrzeby chorych na RNP z przerzutami do mózgu wciąż nie są zaspakajane. Podczas wydarzenia analizowane były również kluczowe potrzeby w zakresie polityki zdrowotnej w kontekście poprawy jakości opieki świadczonej chorym na nowotwory przerzutowe, jak również najnowsze osiągnięcia i trendy w dziedzinie technologii i metod leczenia na przykładzie nowotworów piersi, gruczołu krokowego i płuc. Więcej informacji można znaleźć tutaj. 4. Fakty dotyczące raka niedrobnokomórkowego płuc (RNP) RNP to najczęściej występująca odmiana raka płuc, rozpoznawana w 85% wszystkich przypadków nowotworu płuc [2]. W grupie pacjentów z najpowszechniejszymi nowotworami u chorych na raka płuc odnotowuje się najniższy wskaźnik przeżycia przez 5 lat: wynosi on jedynie 18% wobec 99% w przypadku nowotworów gruczołu krokowego, 89% w przypadku nowotworów piersi i 65% w przypadku nowotworów jelita grubego i odbytu [3]. U części chorych na RNP dochodzi do przerzutów do mózgu. Badanie przeprowadzone w 2018 r. wykazało, że udział chorych na RNP z przerzutami do mózgu w całej populacji pacjentów z RNP (liczącej ponad 450 tys. osób) wynosił 10,4% [4]. [1] Ali, A., Griffin, J., Arnold, A. and Ellis, P, 2021. Survival of Patients with Non-Small Cell Lung Cancer after Diagnoses of Brain Metastases [2] Ali, A., Griffin, J., Arnold, A. and Ellis, P, 2021. Survival of Patients with Non-Small Cell Lung Cancer after Diagnoses of Brain Metastases [3] Lung Cancer Europe. [4] Waqar et al, 2018, Non-small-cell Lung Cancer With Brain Metastasis at Presentation Źródło: European Cancer Organisation KONTAKT: Agnese Abolina Communication and Community Manager European Cancer Organisation e-mail: @ Źródło informacji: PR Newswire Uwaga: Za materiał opublikowany w serwisie PAP MediaRoom odpowiedzialność ponosi – z zastrzeżeniem postanowień art. 42 ust. 2 ustawy prawo prasowe – jego nadawca, wskazany każdorazowo jako „źródło informacji”. Informacje podpisane źródłem „PAP MediaRoom” są opracowywane przez dziennikarzy PAP we współpracy z firmami lub instytucjami – w ramach umów na obsługę medialną. Artykuł redakcyjny na podstawie: Tsakonas G., De Petris L., Ekman S.: Management of brain metastasized non-small cell lung cancer (NSCLC) – From local treatment to new systemic therapies. Opracował: lek. Maksymilian Kruczała Cancer Treatment Reviews, 2017; 54: 122–131 Ekspert medyczny artykułu Nowe publikacje хCała zawartość iLive jest sprawdzana medycznie lub sprawdzana pod względem faktycznym, aby zapewnić jak największą dokładność faktyczną. Mamy ścisłe wytyczne dotyczące pozyskiwania i tylko linki do renomowanych serwisów medialnych, akademickich instytucji badawczych i, o ile to możliwe, recenzowanych badań medycznych. Zauważ, że liczby w nawiasach ([1], [2] itd.) Są linkami do tych badań, które można kliknąć. Jeśli uważasz, że któraś z naszych treści jest niedokładna, nieaktualna lub w inny sposób wątpliwa, wybierz ją i naciśnij Ctrl + Enter. Przerzuty są cząstkami złośliwego guza w innych narządach i tkankach. Proces rozprzestrzeniania się komórek nowotworowych nazywany jest przerzutami. Występuje najczęściej w nurcie limfy, rzadziej w krwi żylnej, a jeszcze rzadziej w zatorach tętniczych. Rak żołądka najczęściej rozprzestrzenia się za pośrednictwem szlaków limfogennych i krwiotwórczych. Ponadto cechą wyróżniającą pierwszego sposobu są przerzuty w pobliskich węzłach chłonnych. W drugim typie nowotworów wtórnych powstaje przepływ krwi żylnej w odległych narządach i tkankach. Jak przebiega proces przerzutowania? Przerzuty w raku żołądka powstają przez oderwanie niewielkiej części guza (lub nawet kilku komórek) i dostanie się do przepływu limfy. W naczyniach limfatycznych następuje proces reprodukcji komórek nowotworowych, a następnie hamowanie jednego lub drugiego narządu w węzłach chłonnych, gdzie dochodzi do powstania przerzutów. Przerzuty, kiedy osiągną pewien rozmiar, można nazwać wtórnym guzem. Guz wtórny składa się z tych samych komórek co pierwotny (pierwotny). Przerzuty są tworzone u 80-90% pacjentów z rakiem żołądka w późnych stadiach choroby. Wraz z pojawieniem się guzów wtórnych, resekcja guza pierwotnego w żaden sposób nie wpływa na życie pacjenta, dlatego często eliminuje się kwestię prowadzenia operacji. [1], [2], [3], [4], [5], [6], [7], [8], [9], [10], [11], [12] Rak żołądka i przerzuty do wątroby W przypadku raka żołądka, najczęstszym miejscem lokalizacji przerzutów jest wątroba. Na początkowym etapie nie ma specjalnych objawów klinicznych. Przy długotrwałym rozwoju, utracie wagi, nudnym, bolącym bólu w prawym górnym kwadrancie, zwiększeniu temperatury ciała, można zaobserwować zmęczenie. Później dochodzi do naruszenia wątroby, a co za tym idzie, zwiększenia jej rozmiarów i powstania mniejszej żółtaczki. Rozpoznanie przerzutów do wątroby w raku żołądka zwykle wykonuje się przez badanie jamy brzusznej za pomocą urządzenia ultrasonograficznego. Leczenie przerzutów w wątrobie w raku żołądka polega na zawieszeniu wzrostu ich liczby i rozmiaru za pomocą promieniowania i chemioterapii. Jeśli przerzuty w wątrobie są rozległe, niestety, żadna terapia nie pomoże przedłużyć życia pacjenta. Wynik z przerzutami w wątrobie jest dość opłakany. Jeśli w wątrobie znajduje się guz wtórny, pacjentowi podaje się okres od jednego tygodnia do miesiąca. Rak żołądka i przerzuty do płuc Przerzuty w płucach są drugą częstością z występowaniem raka żołądka. Głównym objawem pojawienia się wtórnych guzów w płucach jest duszność, kaszel i krwioplucie. W ostatnim etapie ból pojawia się podczas wdechu i krwawienia z płuc. Rozpoznanie przerzutów do płuc wykonuje się, wykonując zdjęcie radiografii. Na filmie w miejscu powstawania guzów wtórnych widoczne będą zaciemnione obszary. Leczenie przerzutów do płuc w raku żołądka ma na celu zmaksymalizowanie żywotności narządu za pomocą chemioterapii i radioterapii. Wynik w uogólnieniu przerzutów do płuc, jak w wątrobie, jest rozczarowujący. Pacjenci żyją od tygodnia do miesiąca. Rak żołądka i przerzuty w kręgosłupie Przerzuty w kręgosłupie z rakiem żołądka są rzadkim przypadkiem. Te wtórne nowotwory zwykle nie wywołują efektu przez bardzo długi czas. Jeśli wykonano resekcję pierwotnego guza żołądka za pomocą regionalnych węzłów chłonnych, a następnie nie wykonano radioterapii lub chemioterapii, wówczas istnieje możliwość, że cząsteczki guza mogły dostać się do kręgosłupa. Objawy kliniczne przerzutów w kręgosłupie przypominają bóle neurologiczne (zapalenie korzonków nerwowych), które wraz ze wzrostem guza mogą prowadzić do całkowitego niedowładu kończyn spowodowanego uciskiem korzeni nerwów rdzeniowych. Złożoność diagnozy polega na tym, że przerzuty rosną wewnątrz tkanki kostnej. To także stanowi ogromny problem przy usuwaniu przerzutów. Rokowanie przerzutów w kręgosłupie jest dość pocieszające, ponieważ wczesne wykrycie można wyleczyć za pomocą kuracji i radioterapii. Gdzie boli? Co Cię dręczy? Rozpoznanie przerzutów w raku żołądka Rozpoznanie przerzutów w raku żołądka zależy od ich lokalizacji. Do diagnostyki użyj: badanie ultrasonograficzne (w celu określenia obecności guzów wtórnych w jamie brzusznej, wątrobie); obrazowanie rezonansu magnetycznego (w celu określenia guzów wtórnych w nieruchomych narządach, takich jak wątroba, tkanka kostna); Promieniowanie rentgenowskie (w celu ustalenia obecności guzów wtórnych w płucach i wątrobie); przebicie (w celu określenia obecności guzów wtórnych w jamach narządów i skóry). [13], [14], [15], [16], [17], [18], [19] Co trzeba zbadać? Jak zbadać? Z kim się skontaktować? Leczenie przerzutów w raku żołądka Przy intensywnym leczeniu przerzutów ma na celu maksymalizację żywotności narządu. Usunięcie wszystkich przerzutów jest niemożliwe, dlatego leczenie operacyjne jest uważane za niepraktyczne. Całkowicie zatrzymanie wzrostu guzów wtórnych również nie jest możliwe, więc zastosowanie chemioterapii i radioterapii, głównie w celu przedłużenia życia pacjenta. Rokowania z przerzutami raka żołądka, z reguły rozczarowujące. Lethality to ponad 98%. Więcej informacji o leczeniu Translation Disclaimer: The original language of this article is Russian. For the convenience of users of the iLive portal who do not speak Russian, this article has been translated into the current language, but has not yet been verified by a native speaker who has the necessary qualifications for this. In this regard, we warn you that the translation of this article may be incorrect, may contain lexical, syntactic and grammatical errors. Pytanie nadesłane do redakcji Jak długo można przeżyć z rakiem płuc? Jakie są rokowania? Odpowiedziała lek. med. Iwona Witkiewicz specjalista chorób płuc Ordynator Oddziału Chorób Płuc i Gruźlicy Specjalistycznego Szpitala im. Prof. A. Sokołowskiego w Szczecinie Konsultant wojewódzki w dziedzinie chorób płuc i gruźlicy województwa zachodniopomorskiego Rak płuca podobnie jak inne choroby nowotworowe należy do chorób, które można i trzeba leczyć. W leczeniu możemy stosować leczenie operacyjne, radioterapię, chemioterapię lub leczenia skojarzone, np. leczenie operacyjne uzupełnione radioterapią czy równolegle radio- i chemioterapię. Leczenie dobieramy choremu indywidualnie w zależności od typu histopatologicznego nowotworu i od rozległości procesu chorobowego. W zależności od typu histologicznego rozróżniamy: Raki niedrobnokomórkowe (NDRP) rak płaskonabłonkowy rak gruczołowy rak wielkokomórkowy rak gruczołowo-płaskonabłonkowy Rak drobnokomórkowy (DRP) Generalnie raki drobnokomórkowe ze względu na dużą dynamikę ich rozwoju i łatwość w tworzeniu przerzutów leczy się chemio- i radioterapią, a raki niedrobnokomórkowe operacyjnie, uzupełniając leczenie radioterapią lub nawet radio- i chemioterapią. Obraz kliniczny raka płuca nie jest jednorodny i różna jest rozległość procesu nowotworowego już w momencie stawiania diagnozy. Dlatego leczenie dobieramy do stopnia zaawansowania choroby. Stopnie zaawansowania określamy, oceniając klasyfikacją TNM: wielkość guza płuca i naciekanie struktur klatki piersiowej (cecha T) przerzutów do węzłów chłonnych (cecha N) przerzutów do innych narządów (cecha M). Biorąc po uwagę wymienione cechy stopień zaawansowania nowotworu dzielimy na stopnie: Stopień 0: to obecność komórek nowotworowych w plwocinie bez obecności guza w badaniu radiologicznym i bronchoskopowym Stopień IA: to guz nie większy niż 3 cm, a otoczony zdrową tkanką płucną bez przerzutów do węzłów chłonnych i bez przerzutów do innych narządów Stopień IB: guz większy niż 3 cm z niedodmą, naciekaniem opłucnej lub zajęciem oskrzela w odległości większej niż 2 cm od ostrogi głównej bez przerzutów do węzłów chłonnych i bez przerzutów do innych narządów Stopień IIA: guz o średnicy poniżej 3 cm, otoczony tkanką płucną lub opłucną płucną bez naciekania oskrzela głównego, ale obecne przerzuty w węzłach okołooskrzelowych i/lub wnękowych po stronie guza, bez przerzutów odległych Stopień IIB: guz każdej wielkości z naciekaniem następujących struktur anatomicznych: ściana klatki piersiowej, przepona, opłucna osierdziowa, opłucna śródpiersiowa, osierdzie, nerw przeponowy, guz z towarzyszącą niedodmą lub zapaleniem całego płuca; bez przerzutów w węzłach chłonnych bez przerzutów odległych lub: Guz większy niż 3 cm z niedodmą, naciekaniem opłucnej lub zajęciem oskrzela w odległości większej niż 2 cm od ostrogi głównej obecne przerzuty w węzłach okołooskrzelowych i/lub wnękowych po stronie guza, bez przerzutów odległych Stopień IIIA: guz każdej wielkości z obecnością przerzutów w węzłach chłonnych śródpiersia po stronie guza i/lubw węzłach poniżej rozwidlenia tchawicy bez przerzutów odległych Stopień IIIB: guz każdej wielkości naciekający jedną ze struktur: śródpiersie, serce, wielkie naczynia, tchawica, przełyk, ostroga główna, trzony kręgów, nerw krtaniowy wsteczny, guz z wysiękiem opłucnowym lub osierdziowym, guz z oddzielnymi guzkami satelitarnymi w obrębie tego samego płata lub mniejszy, ale z obecnymi przerzutami w węzłach chłonnych śródpiersia lub wnęki po stronie przeciwnej lub w węzłach chłonnych pod mięśniem pochyłym przednim szyi lub w węzłach chłonnych nadobojczykowych po stronie guza lub po stronie przeciwnej, bez przerzutów do innych narządów Stopień IV: każdy guz z przerzutami do innych narządów Stopniowanie to bardziej odnosi się do raków niedrobnokomórkowych (NDRP). Raki drobnokomórkowe mają inną dynamikę rozwoju i zasadniczo od początku traktowane są jako proces uogólniony. Do leczenia operacyjnego kwalifikuje się głównie chorych w stopniu I i II rzadziej w IIIA. W wyższych stopniach proponuje się radio- i/lub chemioterapię, czasem jako leczenie indukcyjne przed ewentualnym leczeniem operacyjnym, czasem jako leczenie paliatywne. Rokowanie Rokowanie, czyli prognozowana długość życia zależy od stopnia zaawansowania raka i tak: Rak niedrobnokomórkowy (NDRP) Przeżycie 5-letnie: I stopień – 60% do 70% chorych II stopień – 40% do 50% chorych IIIA stopień – poniżej 15%chorych IIIB i IV stopień – 1% chorych Rak drobnokomórkowy (DRP) Dla chorych nieleczonych czas przeżycia wynosi średnio 6–8 miesięcy. Chorzy leczeni za pomocą radioterapii i chemioterapii – dwuletnie przeżycie wynosi 2%–40%. Należy też pamiętać, że nie każdy chory jest kwalifikowany do leczenia przyczynowego (operacja, radioterapia i chemioterapia). Zdarza się, że stopień zaawansowania choroby (IIIB i IV), poważne choroby towarzyszące i zły stan sprawności chorego uniemożliwia podjęcie tak obciążającego leczenia. Tym chorym proponuje się leczenie objawowe (paliatywne). Do leczenia objawowego należy: Napromienianie ognisk przerzutowych Napromienianie zespołu żyły głównej górnej i guza szczytu płuca Talkowanie jamy opłucnowej Brachyterapia Laseroterapia Zakładanie stentów udrażniających tchawicę i oskrzela główne Niestety ta grupa chorych rokuje najgorzej. Piśmiennictwo: Antczak A. (red.): Pulmonologia Medical Tribune POLSKA. Chazan R.: Pneumonologia praktyczna –α-medica Press 2005. Rowińska-Zakrzewska E., Kuś J.: Choroby Układu Oddechowego PZWL 1997.

przerzuty do mózgu rak płuc